De treinreis van Beijing naar Lhasa is niet zomaar een rit van punt A naar punt B. Het is een indrukwekkende tocht door de adembenemende landschappen van China en Tibet naar het dak van de wereld. Met de Hemeltrein reis je in ongeveer 40 uur door een spectaculair gebied van groene en gele vlaktes met meren, rivieren en besneeuwde bergtoppen. Eind 2024 is het zover. Mijn zoon Tim en ik stappen aan boord van de Hemeltrein.
Het hoogtepunt? Dat is er eigenlijk niet want de treinreis is één en al hoogtepunt. Het traject door de Tibetaanse hoogvlakte, met uitzichten op jakken, nomadendorpen en glinsterende meren is vooral magisch. De trein zelf is ook bijzonder.
Waren vroeger de treinen ronduit smerig met klodders spuug op deurkrukken en stinkende hurktoiletten waarvan de geur je al in je slaapcabine tegemoet kwam en vloeren die bezaaid waren met uitgespuugde rietstengel. Tegenwoordig heeft elk wagonnetje een host die zorg draagt voor het wel en wee van de reiziger.
Afval wordt regelmatig opgehaald, eten wordt langs gebracht en ook wordt er met regelmaat geveegd. Chinese dames en heren in uniform komen met pen en papier aantekeningen maken. Met de telefoon filmen ze de coupe’s en ze bespreken met elkaar de status van de wagons.
De Hemeltrein is speciaal ontworpen voor hoge hoogtes. Met zuurstoftoevoer voor een comfortabele reis op meer dan 5.000 meter. De hosts rijden met grote zuurstofflessen door de trein en houden de passagiers in de gaten. Mocht er een probleem zijn, dan kan dat waarschijnlijk direct worden opgelost.
Tim en ik
Tim en ik kijken veel naar buiten. Ook hou ik mijn dagboek bij. Tim probeert veelvuldig contact met Nederland te krijgen maar de internet- en bel verbinding laat te wensen over. Hij heeft films gedownload en gaat zo nu en dan met mij een perronnetje op.
De perronnetjes biedt de passagiers de enige mogelijkheid om te roken. En ze roken wat af. Tim en ik blijven bij hen in de buurt zodat we de trein niet missen. Het is koud op de perrons, maar niet ondragelijk. Hoe dichter we bij Lhasa komen des te lager het zuurstofgehalte is. Dat beangstigt me enigszins maar ik probeer die zorgen van me af te zetten en me enkel te focussen op de schoonheid van de reis. Dat lukt me aardig.
Lhasa
Na een uur of twintig rijdt de trein langzaam het mystieke Tibet binnen. De lucht wordt ijler en hemelsblauw. De bergen worden indrukwekkender. Aan de horizon verschijnen de machtige toppen van de Himalaya. Het uitzicht op het beroemde Yamdrok-meer met haar turquoise wateren is adembenemend. De algehele sfeer wordt rustiger en je voelt de spirituele energie die deze regio zo bijzonder maakt.
De aankomst in Lhasa is magisch. Na de lange reis worden we verwelkomd door de levendige, kleurrijke stad met haar eeuwenoude cultuur en spirituele tradities. De Tibetaanse architectuur, de geur van wierook en het geluid van monniken en andere voorbijgangers die bidden, maken het eindpunt van de treinreis tot een ervaring die we nooit zullen vergeten.
Een treinreis van Beijing naar Lhasa is niet alleen een manier om van de ene plek naar de andere te komen. Het is een reis door tijd en ruimte, waar elke kilometer je dieper de mystiek en schoonheid van Tibet in leidt. Het is een avontuur dat zowel fysiek als spiritueel verrijkend is.
