Praag. Een stad die ooit mijn toevlucht was in een tijd van verwarring, weinig geld en veel vrijheid. Ik sliep op de betonnen vloer van het bagagedepot van het Centraal Station, op een bed van kranten en lege vuilniszakken dat me isoleerde van de kou. Het kostte niets en gaf me alles wat ik nodig had: veiligheid, rust en de nabijheid van andere zielen die, net als ik, nergens echt thuis leken te horen. Behalve misschien daar in die vergeten hoeken van de stad.
De ponden die ik in Londen had verdiend, wisselde ik bij de zwartgeldhandelaren op de hoek van het Národní Divadlo. Daar, op diezelfde plek, herken ik nu een café. Als een schim uit een ver verleden.
Vroeger zat ik in dat café te schrijven. Alleen maar nooit eenzaam. Ik voelde me vrij, ongebonden en relatief gelukkig. Levend in een wereld zonder structuur, samen met andere reizigers die ook niet pasten in het keurslijf van de maatschappij. We voelden ons anders. Misschien wat verloren en daarin vonden we elkaar.
Vandaag verblijf ik met mijn partner in een klein appartementje in de oude stad, hartje Praag. Ik hoef niet meer te leven van één schamele maaltijd per dag. Mijn leven is veranderd – gevuld met warmte, liefde en veel meer zekerheid.
Terwijl ik over de kinderkopjes van diezelfde liefdevolle oude stad loop, voel ik een mist van herinneringen neerdalen. De stad is veranderd maar in haar ziel dezelfde als toen: de warme sfeerverlichting na zonsondergang, de lange schaduwen tegen de gevels, de adem van verhalen die iedere straat typeren. Een stad die je voelt tot in het diepst van je aderen.
En ik? Ik ben ouder, misschien wijzer en zeker rustiger. Maar diep vanbinnen ben ik nog steeds diezelfde reiziger. In hart en ziel. Een mens die zich anders voelt. Die nooit in het plaatje paste – en daar inmiddels een eigen vorm in heeft gevonden.
Ik wandel nu opnieuw door Praag. Niet langer om mijn weg te vinden maar om te herinneren. Om zacht terug te kijken naar wie ik ooit was en stil te glimlachen om wie ik geworden ben. Vrij, nog altijd. Maar nu met beide voeten op vertrouwde grond.
