Afscheid
Afscheid nemen bestaat niet
Het is een prachtig lied
Uit de Nederlandse popmuziek
Afscheid nemen bestaat niet, heet het nummer
En Afscheid nemen
Hebben wij dan ook nooit echt gedaan
Ik heb veel verre reizen gemaakt
Ik ging in Amsterdam wonen, ver weg
En afscheid nemen deden we niet
Ik kwam toch wel weer terug
Maar nu is het anders
Want nu ging jij weg
We hebben het daar wel over gehad
Over weggaan, de dood, over de hemel en over God
Als wij het hadden over de dood
Over God en over de Hemel
Dan geloofde je niet in de hemel die ver weg was
Je geloofde in een hemel dichtbij
De hemel die ons omringt
Ik kon me daar helemaal in vinden
Zo dacht je ook over God
Je geloofde niet in een God die ver weg is
Je geloofde in een God dichtbij
De God van de naastenliefde
De God van het omzien naar
De God die ons omringt
En zou je dan naar de hemel gaan? vroegen we ons af
Dat wisten we niet
Zou je bij God zijn?
Dat wist we ook niet
Zou je bij papa zijn?
Dat wisten we ook niet
Wel zag je papa in het witte vlindertje
Dat jou dikwijls gezelschap hield in de tuin
Of tijdens een wandeling door de buurt
Dat witte vlindertje
Was papa’s nabijheid
Het bewijs dat hij er was
Het bewijs dat God en de hemel dichtbij zijn
Zoals ook ik dat geloofde
In het geloof hadden we raakvlakken
Want wat we waren verschillend jij en ik
Elke keer als ik je iets nieuws vertelde
Over nieuwe plannen, een nieuwe studie, een reis, een nieuwe baan of als ik weer thuiskwam met een nieuwe kleur haar, zei je NOHH, en dan wist ik genoeg. Je vond het maar raar.
Jij in het rustige Friesland, omringd door vriendinnen en fantastische, behulpzame buren, ik in het drukke hectische en wat onpersoonlijke Amsterdam
Jij die móest stoppen met werken, ik die wílde stoppen toen de kinderen werden geboren
Jij die in Drachten bleef, ik die de wereld over zwierf
Jij die rust, reinheid en regelmaat verstond en ik die daar veel minder mee had
En dan Jesse die ik Hong Kong ging studeren. NOH, zei je dan. NOH Moet dat dan zo ver weg NOH. Maar je was wel trots. Op Jesse, Michelle, Tim en Julia. Je was trots op je kinderen en je was trots op al je kleinkinderen, op Kevin en Carolien, op Roan en op Elina, op Elize en op de kleine baby die nog onderweg is.
Trots was je wel
En blij dat we allemaal goed terecht zijn gekomen
Ja, wij waren verschillend, jij en ik.
Maar in het geloof, vonden wij elkaar
God en de hemel zijn dichtbij
Voor mij ben je dan ook niet ver weg gegaan
Je bent dichtbij.
Dat brengt me terug bij het lied waarmee ik begon:
Afscheid nemen bestaat niet
‘K kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam… en ik kom eraan
Ik vind dat een hele mooie tekst
Want de tekst volgt ook met de woorden
Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief je moet me geloven, al doet het pijn
En
Ik wil dat je me loslaat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn
En dat brengt me tenslotte dan ook bij een andere mooie tekst.
En dan sluit ik af.
Een tekst van Bram Vermeulen, De steen
Want die tekst past bij jou.
Vandaag, zoals de dominee het zei, zetten we je in het licht.
Want je hebt een steen verlegd in de rivier.
Je hebt me gemaakt tot wie ik ben.
Want hoe anders we ook zijn, ik heb veel van je geleerd.
Zelfstandigheid, doorzettingsvermogen, vastberadenheid, kansengelijkheid, vrouwenrechten. Daar stond je voor. Op sommige vlakken, was je je tijd ver vooruit.
Dat mag gezegd worden
JIJ hebt een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
En zo is het mam
Je hebt een steen verlegd in de rivier
Het water stroomt nu anders dan voorheen
Jij ging weg
En rust nu in de luwte van die zee
Je hebt een steen verlegd in de rivier
Afscheid nemen bestaat niet
Vergeten doe ik je niet.
Rust zacht.
