Gelegen aan de heilige rivier de Ganges is Varanashi een van de oudste steden van India. De stad telt ruim een miljoen inwoners en is een belangrijke pelgrimsplaats voor Indiase Hindoes. Van heinde en ver komen Indiërs zich hier ritueel reinigen. Bovendien is gecremeerd worden in Varanasi voor veel mensen het hoogst haalbare. Door uitstrooiing in de Ganges kan de ziel van de overledene de eindeloze reïncarnatiecyclus doorbreken en het Nirwana bereiken. Een bevrijding voor veel gelovige Indiërs.
Midden in de nacht komen we aan in Varanashi. Waar de andere stationnetjes rust uitstraalden, is het hier een drukte van belang. Overal liggen mensen. Op straat, op trappen en op bankjes. Zwervers, bedelaars, mannen in het oranje, gezinnen en vrouwen met kinderen.
We voelen ons brak maar geweldig. We zijn blij dat we Varanashi eindelijk hebben bereikt. Vanuit Tapovan zijn we bijna dertig uur onderweg geweest. De treinreis vanuit Rishikesh duurde achtentwintig in plaats van de geplande veertien uur. De laatste vijf uur in de trein waren vrij rustig, ware het niet dat de kakkerlakken en de torretjes ontwaakten en het alsnog een drukte van belang werd in onze treincoupé.
De reis met de tuktuk door Varanashi is een ware dodemansrit. Een jonge vrolijke Indiër stuurt zijn wagen linksom, rechtsom en tegen het verkeer in door de stad. We laten hem begaan. Hij is de expert en de rit is te grappig voor woorden.
In de vroege ochtend komen we aan bij ons hotel. Er is vanaf 22.00 uur geen warm water meer maar dat deert ons niet. Door ons lichaam flink te schrobben voelen we ons na middernacht in elk geval weer schoon en kijken enorm uit naar de dag van morgen.
