‘Wij zien je, Lisa’

Een sticker op een lantaarnpaal, langs het verlaten fietspad in Amsterdam Zuidoost. Ik fiets erlangs, aan het eind van de middag, op weg van kantoor naar huis.

De woorden raken me. Op datzelfde fietspad waar de wind sinds haar dood kouder lijkt dan ooit tevoren. Waar de regen harder striemt in je gezicht.

De sticker is klein, eenvoudig maar zegt alles. Het is een stil bericht aan voorbijgangers, aan de stad, aan ons allemaal.

De lucht voelt zwaarder op dat fietspad. Alsof de kou daar dieper in je botten trekt. Wij kenden haar niet maar we zien haar wel. Nog steeds. Voor altijd.

‘Wij zien je, Lisa’