Rust vinden in alle hectiek

Ik dool rond in de stad die mij zo lief is. Dertig jaar geleden was Hong Kong de thuisbasis voor mijn jarenlange reis. Nu bezoek ik de plaatsen van weleer. Ik ga naar Madison Mansion waar ik woonde en Chunking Mansion waar ik sliep tussen de ratten op het dak. Ik neem de Star Ferry naar Hong Kong eiland en bezoek Lankwai Fong waar ik lang heb gewerkt.

De namen van de straten herken ik, evenals de bochten in de wegen. Ik herken de lichte glooiing van de stad en de steile trappen in de trottoirs. Bovenal herken ik de geur van Hong Kong en haar klamme lucht die mij als een warme deken omhelst.

In gedachten verzonken
Om in alle drukte mijn rust te vinden, bezoek ik de Man Mo Tempel op Hong Kong Eiland. Het is een van de oudste tempels van de stad en is toegewijd aan de god van de literatuur. Nog voordat ik de tempel betreed, komt de geur van wierook me tegemoet. Eenmaal binnen ontneemt de rook mij zowel mijn adem als mijn zicht.

Als de rook optrekt ontwaar ik tussen de goden, wierookstokjes, lampionnen, slingers, vlaggetjes, bloemen en fruit biddende mensen. Met hun handen gevouwen buigen ze een aantal keren voorover. Sommige vereren hun goden in stilte, anderen prevelen hardop hun gebeden. In gedachten verzonken vullen ze offermandjes en steken vooral heel veel wierook aan.

Geloof
Terwijl ik toekijk, overvalt me een enorm gevoel van rust. Ik glimlach terwijl de tranen over mijn wangen stromen. ‘Als het niet tegen uw geloof ingaat, mag u best wat wierook aansteken,’ zegt een jonge Chinees terwijl hij me een aantal wierookstokjes aanreikt. Drie is goed.’ Hij knikt en glimlacht. Ik pak de stokjes, bedank hem, loop naar het altaar en steek de wierook aan.

Langzaam baant de rook zich een weg omhoog. Mijn ogen volgen de cirkels die langzaam vervagen boven mijn hoofd. Ik glimlach en spreek zachtjes mijn dankbaarheid uit; de kracht van mijn geloof.