Afscheid

Afscheid nemen bestaat niet
Dus afscheid nemen deden we niet.

“‘K kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam… en ik kom eraan

Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief je moet me geloven, al doet het pijn

Ik wil dat je me loslaat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn”

Licht
“We zetten je in het licht,” zoals de dominee dat zei
Want je hebt een steen verlegd in de rivier.

Je hebt me gemaakt tot wie ik ben.
Want hoe verschillend we ook zijn
Ik heb veel van je geleerd.
Op sommige vlakken, was je je tijd ver vooruit.

JIJ hebt een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
“Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.”

En zo is het mam
Je hebt een steen verlegd in de rivier
Het water stroomt nu anders dan voorheen

Jij ging weg
En rust nu in die luwte van die zee

Je hebt een steen verlegd in de rivier
Afscheid nemen bestaat niet
Vergeten doe ik je niet.
Rust zacht…

Ellen